Μου φάνηκε ενδιαφέρον ένα μοντέλο για την ανάπτυξη της ηγεσίας που παρουσιάστηκε στο συνέδριο Roots V σχετικό με την Οργανωσιακή Ανάπτυξη δια μέσου της Gestalt (Gestalt Organizational Development). Το μοντέλο αυτό είναι εμπνευσμένο από τα στάδια ανάπτυξης του ενήλικα και τη θεωρία Gestalt και παρουσιάστηκε στο συνέδριο από τους Annika Bremsen, Ulf Giege και Katharina Arevni (που αναφέρονται για λόγους διαφάνειας και από τους οποίους ζητήθηκε η άδεια για την παρούσα παρουσίαση).
Ξεκινώντας, οι πεποιθήσεις στις οποίες βασίζεται το μοντέλο, είναι το γεγονός ότι υπάρχουν δύο διαφορετικά είδη ανάπτυξης - η οριζόντια ανάπτυξη (horizontal development) και η κάθετη ανάπτυξη (vertical development). Στην οριζόντια ανάπτυξη εστιαζόμαστε στις γνώσεις και τις εμπειρίες ενώ η κάθετη ανάπτυξη αναφέρεται σε έναν διαφορετικό τρόπο ανάπτυξης των ανθρώπινων δεξιοτήτων. Η κάθετη ανάπτυξη αφορά τον τρόπο με τον οποίο μπορεί κάποιος να επιτρέπει στον εαυτό του να εμπιστεύεται περισσότερα πράγματα στη ζωή του από τις γνώσεις και την εμπειρία, να μπαίνει σε μια διαδικασία αυτογνωσίας όπου ο εαυτός του γίνεται ένα πεδίο έρευνας καθώς και να εστιαστεί κανείς στην ατομική του διαδικασία εξέλιξης, η οποία θα τον φέρει σε περισσότερη επαφή με το ποιος είναι και πως μπορεί να φτάσει το δυναμικό του.
Στα πλαίσια αυτής της κάθετης ανάπτυξης, θα λέγαμε ότι έχουμε μια σπειροειδή ανέλιξη, κατά την οποία μπορούμε να δούμε τρία ξεχωριστά στάδια στην εξέλιξη ενός μάνατζερ / ηγέτη στη θέση που καταλαμβάνει σε έναν οργανισμό και με αυτό τον τρόπο να βοηθήσουμε στην ανάπτυξη των ηγετικών δεξιοτήτων του/της.
Τα τρία διακριτά στάδια που μπορεί κάποιος να διακρίνει είναι:
Η φάση του ειδικού: Ως ειδικός και συνήθως νεοεισερχόμενος σε μια θέση, η προσοχή εστιάζεται στις γνώσεις και να κάνει κανείς "τα πράγματα σωστά". Μεγαλύτερη αξία δίνεται στο να μάθει κανείς τις απαραίτητες πληροφορίες για να μπορεί να κινηθεί άνετα σε ένα πλαίσιο ενώ μπορεί να μην αμφισβητείται το πλαίσιο και οι υποθέσεις που το στηρίζουν. Ο ειδικός έχει κατά νου το να υποστηρίξει τη θέση του με όλο αυξανόμενο όγκο γνώσεων και δεδομένων.
Η φάση του μάνατζερ: Κατά αυτό το στάδιο, ο "μάνατζερ" πια θα δώσει προσοχή στις διαδικασίες και στο να "γίνουν τα σωστά πράγματα". Θα επενδύσει στη διαχείριση καταστάσεων μέσα στον οργανισμό ενώ έχει μεγαλύτερη αντίληψη των διαδικασιών και το πως θα μπορούσαν να καταγραφούν και να ακολουθηθούν ώστε να βοηθήσουν περισσότερο την οργάνωση της επιχείρησης.
Κάπου εδώ εμφανίζεται το ανώτατο όριο που επιτρέπει η κουλτούρα. Συνήθως, απαιτείται εξτρά προσπάθεια και ενέργεια για να μπορέσει κάποιος να μεταπηδήσει στο στάδιο του συνδημιουργού. Το στάδιο αυτό εμπεριέχει την κατανόηση και την επίγνωση για τον τρόπο με τον οποίο κάποιος μπορεί και επηρρεάζει το περιβάλλον του και το σύνολο των τρόπων με το οποίο τελικά δημιουργεί τη ζωή του. Εμπεριέχει επίσης ένα μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης, καθώς το άτομο αποφασίζει ποια πράγματα θα κρατήσει και ποια θα ξεφορτωθεί ώστε να κατέχει άξια τη θέση του συνδημιουργού της δικής του πραγματικότητας.
Καθώς άκουσα αυτό το μοντέλο μου φάνηκε εξαιρετικά λογικό και μπορούσα να το συνδέσω και με τη δική μου εργασιακή εμπειρία. Πως ήταν για εσάς; Βλέπετε κάποια σύνδεση με τη δική σας εργασιακή ζωή και πως θα αξιολογούσατε τον εαυτό σας στο παρόν του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου