Το post αυτό βασίζεται κατά ένα μεγάλο μέρος στην εισαγωγή του βιβλίου "Living Leadership - A Practical Guide for Ordinary Heroes" των George Binney, Gerhard Wilke και Colin Williams.
Με μια αναζήτηση στη βιβλιογραφία της επιστήμης της Διοίκησης, μπορεί κανείς να βρει πολλά άρθρα που περιγράφουν θεωρίες για την ηγεσία. Αυτό που λείπει ωστόσο είναι μια κατανόηση του πως εμείς "οι θνητοί" μπορούμε να ηγηθούμε σε πραγματικούς οργανισμούς και σε πραγματικές ομάδες ανθρώπων. Σύμφωνα με την έρευνα που περικλείεται στο βιβλίο "Living Leadership", όταν είναι κανείς με ανθρώπους μέσα σε οργανισμούς βιώνει τον ενθουσιασμό και το άγχος, την ανάταση και τον τρόμο, την αυτοπεποίθηση και την αυτο-αμφισβήτηση του να είναι κανείς "ηγέτης" και του να είναι κανείς "ακόλουθος".
Στην επικρατούσα αντίληψη, η ηγεσία είναι μια ικανότητα που κάποιος γεννιέται με αυτή. Οι ηγέτες είναι οι άνθρωποι εκείνοι που έχουν την ικανότητα να βλέπουν μπροστά, να είναι θαραλλέοι και να εμπνέουν τους άλλους. Είναι εκείνοι που έχουν το χάρισμα - μια σχεδόν μαγική ιδιότητα να πείθουν και να εμπνέουν. Είναι αυτό που έχουν κάποιοι από το νηπιαγωγείο σχεδόν. Σύμφωνα με την αντίληψη αυτή, είναι μια ιδιότητα με την οποία γεννιέται κανείς και είτε την έχει είτε όχι. Δεν μπορεί να την αναπτύξει. Ωστόσο, διαφωνούμε κάθετα με την άποψη αυτή!
Η ηγεσία δεν είναι μια ιδιότητα που έχουν οι ηγέτες ή οι ακόλουθοι. Είναι αυτό που συμβαίνει μεταξύ των ανθρώπων σε μια συγκεκριμένη κατάσταση και χρονική στιγμή. Είναι μια κοινωνική διαδικασία που συμβαίνει μεταξύ ατόμων και ομάδων.
Οι ηγέτες γίνονται αυτοί που "κουβαλάνε" συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για ένα μεγάλο πλήθος ατόμων - αυτό που ψυχολογικά χαρακτηρίζεται ως προβολή. Οι άνθρωποι "προβάλλουν" ένα μεγάλο μέρος από τις αρετές και τα ελαττώματά τους στους ηγέτες τους έτσι ώστε μερικές φορές μετατρέπουν τους ηγέτες τους σε ήρωες, ενώ άλλες φορές σε αποδιοπομπαίους τράγους. Οι ηγέτες δεν μπορούν να αποφύγουν τα δυναμικά αυτά αλλά μπορούν να τα εκμεταλλευτούν ώστε να υπηρετήσουν τον οργανισμό τους (που είναι και τελικά το ζητούμενο). Σε περίπτωση που το κίνητρο είναι το προσωπικό κέρδος, η ασυνειδησία των ηγετών, τους κάνει βορά των δυναμικών που εμφανίζονται μεταξύ των ανθρώπων.
Τα βιβλία της ηγεσίας λοιπόν έχουν εστιαστεί πάρα πολύ στο άτομο και όχι στην ομάδα - πως λειτουργεί η ηγεσία για τους υπόλοιπους. Οι ηγέτες είναι μέρος του οργανισμού. Βρίσκονται στη μέση, επηρεάζοντας αλλά και επηρεαζόμενοι από τον οργανισμό και το οργανωσιακό πλαίσιο.
Κατά αυτή την έννοια, προκειμένου να υπάρξει μια θεωρία της ηγεσίας, είναι πολύ σημαντικό το ευρύτερο πλαίσιο. Το άτομο και το στυλ ηγεσίας που εφαρμόζει είναι σημαντικό, ωστόσο είναι πιο σημαντικό το πλαίσιο μέσα στο οποίο ο οργανισμός υφίσταται και λειτουργεί. Δυστυχώς η σκέψη των ανθρώπων έχει επηρεαστεί τόσο από το να πιστεύει ότι "τα άτομα μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο" (και μάλιστα οι ηγέτες θα το κάνουν αυτό μαγικά με κάποιον τρόπο) που συχνά σοκάρονται να ανακαλύπτουν τα όρια μέσα στα οποία λειτουργούν οι ηγέτες.
Η επιτυχημένη ηγεσία δεν είναι κάτι που μπορεί να εμφιαλωθεί και να αναχθεί σε μια απλή φόρμουλα (τα 7 βήματα κ.ο.κ.), ακριβώς επειδή είναι ζωντανή. Συμβαίνει μεταξύ πραγματικών ανθρώπων και πολύ συχνά υπονοείται και αποτελεί μέρος της κατάστασης.
Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη έρευνα, τρία είναι τα αποτελεσματικότερα χαρακτηριστικά για τους ανθρώπους που ηγούνται:
1. Περνάνε στους άλλους το ότι είναι πραγματικοί άνθρωποι, με σάρκα και αίμα χωρίς να φοράνε κάποιου είδους μάσκα ή να παίζουν κάποιο περίεργο διεστραμμένο παιχνίδι.
2. Αντλούνε δύναμη από τη θνητότητα, την ανθρωπιά, την ευφυΐα, τα συναισθήματα και τη διαίσθησή τους. Δεν μένουνε απλώς στο κεφάλι τους αντλώντας δύναμη μόνο από το λογικό τους κομμάτι. Κάνουν χρήση όλων των αισθήσεών τους και της ευφυΐας τους.
3. Θυμούνται τι έχουν μάθει από όλες τις εμπειρίες της ζωής τους και εκμεταλλεύονται τις εμπειρίες και γνώσεις αυτές στον εργασιακό τους κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου